Nękającymi szkodnikami wtórnymi są cetyńce, korniki i Przypłaszczek granatek (Phaenops cyanea Fbr.). Są one sukcesywnie zwalczane poprzez stosowanie pułapek klasycznych i feromonowych oraz wycinanie posuszu czynnego. W ramach porządkowania stanu sanitarnego lasu corocznie wycina się około 2200 m3 posuszu.

Aktualnie stan sanitarny lasu jest dobry. W uprawach i młodnikach stwierdza się szkody wyrządzane przez szeliniaka, zwalczanego corocznie na pow. 50 ha oraz chrabąszcze.
Wzrastająca penetracja lasu przez człowieka, ogranicza areał bytowania zwierzyny. Ma to istotny wpływ na rozmiar szkód wyrządzonych przez zwierzynę w lesie. Zwiększenie oporu środowiska uzyskuje się dzięki dużej liczbie remiz, skrzynek lęgowych, mrowisk.

Szkody wyrządzone przez zwierzynę płową to: zgryzanie oraz spałowanie młodników. Zgryzanie upraw uniemożliwia urozmaicenie składu gatunkowego drzewostanów (niszczenie w uprawach gatunków liściastych), natomiast szkody wyrządzane przez spałowanie mają znaczny wpływ na jakość i przyrost drzewostanów.

Celem obniżenia poziomu szkód od zwierzyny płowej stosuje się repelenty (środki odstraszające), palikowanie, zakładanie osłonek oraz grodzenie upraw. Celem ograniczenia szkód od spałowania w okresie jesienno-zimowym wykłada się drzewa z przeznaczeniem do spałowania.

Uszkodzenia i zagrożenia powodowane przez abiotyczne czynniki szkodotwórcze

 
Materiały: W.W