Webcontent-Anzeige
Lasy o szczególnych wartościach przyrodniczych (HCVF)
Zlokalizowane ostoje zagrożonych gatunków zwierząt podlegają ochronie zgodnie z ustawą o ochronie przyrody z dnia 16.04.2004 r. oraz Rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 12.10.2011 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt.W przypadku gatunków (głównie ptaków), dla których wymagane jest ustalenie stref ochrony ostoi, miejsc rozrodu lub regularnego przebywania, wyznaczone zostały obszary, wyłączone z prowadzenia w nich czynności gospodarczych.
W związku z publikowanymi materiałami prowadzone są ciągłe konsultacje społeczne w celu rozpoznania i uwzględnienia kluczowych walorów przyrodniczych. Ewentualne uwagi odnośnie lasów o szczególnych walorach przyrodniczych (High Conservation Value Forests - HCVF) oraz powierzchni referencyjnych można wnosić na adres:
Nadleśnictwo Ruszów
Ul. Leśna 2, 59-950 Ruszów
Adres e-mail: ruszow@wroclaw.lasy.gov.pl
1. OSTOJE ZAGROŻONYCH I GINĄCYCH GATUNKÓW (1.2) - 1 799,14 HA
Zlokalizowane ostoje zagrożonych gatunków zwierząt podlegają ochronie zgodnie z ustawą o ochronie przyrody z dnia 16.04.2004 r. oraz Rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 12.10.2011 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt.W przypadku gatunków (głównie ptaków), dla których wymagane jest ustalenie stref ochrony ostoi, miejsc rozrodu lub regularnego przebywania, wyznaczone zostały obszary, wyłączone z prowadzenia w nich czynności gospodarczych o wielkościach zatwierdzonych decyzjami Wojewody Dolnośląskiego z dnia 25.04.2005 roku. W przypadkach stwierdzonych miejsc przebywania zwierząt podlegających ochronie gatunkowej, dla których nie jest przewidziane tworzenie stref ochronnych, prace gospodarcze ogranicza się do obszaru nie mającego wpływu na ich egzystencję, wykluczając z prowadzenia zabiegów obszary, w których ingerencja mogłaby spowodować zakłócenie normalnego bytowania zwierząt.Ewentualne zabiegi gospodarcze wynikające z potrzeb lasu, prowadzone są po dokładnym rozpoznaniu terenowym i dokonaniu oceny potencjalnych wpływów podejmowanych przedsięwzięć na różnorodność biologiczną środowiska leśnego, w okresie stwarzającym pewność, że nie będą miały wpływu na uszkodzenie lub uszczuplenie populacji chronionych organizmów.
W okolicznościach powstania sytuacji wymuszających podjęcie działań gospodarczych, wszelkie prace mogące negatywnie oddziaływać na środowisko, prowadzone są w uzgodnieniu z Regionalną Dyrekcją Ochrony Środowiska na mocy opinii, zezwoleń i decyzji przez nią wydanych.
2.KOMPLEKSY LEŚNE ODGRYWAJĄCE ZNACZĄCĄ ROLĘ W KRAJOBRAZIE, W SKALI KRAJOWEJ, MAKROREGIONALNEJ, GLOBALNEJ
16 340,48 HA
Kategoria ta obejmuje duże kompleksy leśne, ważne dla różnorodności biologicznej w skali krajobrazu. Celem gospodarki leśnej jest zachowanie charakteru wielkiego kompleksu leśnego. W trakcie prowadzenia gospodarki leśnej przestrzegane są zasady ochrony gatunkowej.
3. OBSZARY OBEJMUJĄCE RZADKIE, GINĄCE LUB ZAGROŻONE EKOSYSTEMY
- EKOSYSTEMY SKRAJNIE RZADKIE I GINĄCE,MARGINALNE Z PUNKTU WIDZENIA GOSPODARKI LEŚNEJ SIEDLISKA NATUROWE,PRIORYTETOWE (3.1) - 140,63 HA
Lasy porastające rzadkie lub zagrożone ekosystemy, tzw. siedliska naturowe, priorytetowe, z których ekosystemy skrajnie rzadkie i ginące włączono do grupy lasów nieobjętych gospodarowaniem. Mają one niebagatelny wpływ na funkcjonowanie całego ekosystemu, przede wszystkim z uwagi na prawidłowe, zgodne z naturą wykorzystanie wody oraz obieg materii zbliżony do naturalnego łańcucha troficznego. Naturalne odnowienie oraz obumieranie, bez ingerencji człowieka, gwarantuje zachowanie unikalnych siedlisk, tworzących strefy buforowe w obszarach objętych gospodarowaniem.
- EKOSYSTEMY RZADKIE I ZAGROŻONE W SKALI EUROPY - SIEDLISKA NATUROWE POZOSTAŁE (3.2) - 94,84 HA
Działania nadleśnictwa na siedliskach naturowych pozostałych ukierunkowane są na ochronę i odtwarzanie siedlisk zniekształconych oraz tworzenie warunków do ich naturalnej regeneracji. Działania prowadzone są zgodnie z wytycznymi zawartymi w Poradnikach ochrony siedlisk i gatunków prezentowanych przez Ministerstwo Środowiska oraz wytyczne prognozy oddziaływania na środowisko PUL.
4. LASY SPEŁNIAJĄCE FUNKCJE W SYTUACJACH KRYTYCZNYCH
- LASY WODOCHRONNE (4.1) - 7 404,71 HA
Są to lasy chroniące zasoby wód powierzchniowych i podziemnych na siedliskach wilgotnych i bagiennych oraz lasy położone na terenach okresowo zalewanych wzdłuż cieków i zbiorników wodnych. W lasach tych stosuje się zasady zagospodarowania zapewniające stałą obecność szaty leśnej, a więc rębnie częściowe, gniazdowe. Rębnia zupełna może być stosowana tylko w sytuacjach klęskowych. Należy modyfikować zasady przyjęte dla lasów gospodarczych poprzez wydłużenie okresu odnowienia i okresu uprzątania w rębniach częściowych, pozostawianie kęp po cieciu uprzątającym, przebudowę składu gatunkowego i budowy drzewostanu, stosowanie selekcji o kierunku potęgującym żywotność i zdolności adaptacyjne drzew oraz walory estetyczno-krajobrazowe. Jeżeli w granicach lasów wodochronnych znajdują się fragmenty innych kategorii lasów HCVF to dla tych fragmentów stosuje się odpowiednio sposoby postepowania uwzględniające różne kategorie HCVF.
- LASY GLEBOCHRONNE (4.2) - 107,58 HA
W lasach glebochronnych przyjmuje się ogólną zasadę trwałości szaty leśnej i umiarkowanego stosowania cięć pielęgnacyjnych, sanitarnych i odnowieniowych- rębniami złożonymi oraz dąży się do wytworzenia dolnego piętra lub podszytu o ile nie występują one naturalnie w danym zbiorowisku. Od powyższych zasad dopuszcza się odstępstwa w wypadku drzewostanów silnie uszkodzonych przez czynniki biotyczne, abiotyczne i antropogeniczne (może być stosowana rębnia zupełna z nawrotem 5-7 lat); w drzewostanach zniszczonych należy jak najwcześniej wprowadzić odnowienie z wykorzystaniem w razie potrzeby gatunków szybkorosnących i przedplonowych. Jeżeli w granicach lasów glebochronnych znajdują się fragmenty innych kategorii lasów HCVF to dla tych fragmentów stosuje się odpowiednio sposoby postepowania uwzględniające różne kategorie HCVF.
6. LASY KLUCZOWE DLA TOŻSAMOŚCI KULTUROWEJ LOKALNEJ SPOŁECZNOŚCI (6.1) - 118,70 HA
Zagospodarowanie w lasach tej kategorii przy uwzględnieniu woli i opinii lokalnej społeczności nie może stać w sprzeczności z możliwością zachowania pozostałych zidentyfikowanych wartości ochronnych lasu.